quinta-feira, 26 de dezembro de 2013

Superpopulação ecológica


O mundo já é gigantesco superlotado com pessoas. E eu não estou dizendo isso em primeiro lugar porque já existem pessoas morrendo de fome e que isso só vai ser pior no futuro (embora isso possa temporariamente ser adiado, se tivéssemos menos alimentos desperdiçados, por exemplo: através de uma infra-estrutura melhor). Também não estou dizendo isso em relação à crescente escassez de matérias-primas, até que se esgotem uma vez (podemos pensar em muitas soluções alternativas sustentáveis na época).

Não. Estou dizendo isso em primeiro lugar porque o nosso planeta já agora está ecologicamente cheio excessivo de gente. De nossa espécie existem exemplares demais, quando você compará-lo com o número de membros de outras espécies de mamíferos de nosso tamanho. De nenhuma outra espécie dessa, de tamanho médio, já viveram tantas peças na história evolutiva ao mesmo tempo como o nosso. Olhe para os outros primatas. Nenhuma espécie deles povoaram nossa terra de uma quantidade de cem milhões e muito menos de um bilhão. E hoje eles são principalmente ameaçados de extinção. Nossos parentes antropoides estão ainda pior. E assim é com muitos dos grandes mamíferos de hoje. Qual deles tem dez milhões de peças? Eu acho que nenhum. Muitas espécies consistem em apenas algumas dezenas de milhares de exemplares. Apenas algumas têm mais de um milhão de membros.

De Homo sapiens circulam mais de sete bilhões! Isso não só é ridículo em comparação com todas as outras espécies de mamíferos semelhantes. Não, é muito pior. A existência dele expulsa, somente pelo seu número e seu modo de vida, todas as outras espécies animais e vegetais em nosso planeta e adicionalmente fornece talvez o efeito estufa. Naturalmente, seu número ainda pode crescer muito tempo, sem sofrer de fome. Em primeiro lugar por desperdiçando pouca comida e em seguida, por destruir todo restante da natureza intocada e fazer terra cultivada. Porque cada homem precisa para sua existência de um pedaço de terra (para o cultivo de alimentos, habitação, infra-estrutura, etc.). E ele só pode obter isso se roubar esse pedaço das outras espécies restantes, porque não podem fazer alguma coisa contra o homem. Claro, a nossa espécie pode, no futuro, aprender moderar a necessidade por energia e passar para formas mais sustentáveis. Em suma, o homem seria provavelmente capaz de se sustentar por um bom tempo, com muito mais membros do que o atual sete bilhões; com energia e sem fome. Mas, provavelmente, suando em um ambiente mais quente.

Mas em que tipo de mundo? Em um mundo que é praticamente desprovido de qualquer natureza! Nós queremos isso? Queremos viver sem florestas, selvas ou matas? Queremos uma destruição de toda a flora e fauna naturais remanescentes? Queremos um fim para a biodiversidade? Será que somos tão egoístas e ignorantes? E, finalmente, quando toda a terra está arada e operada e o homem ainda continuar a aumentar em número. O que vai acontecer? Então a fome vai atacar de qualquer maneira. Porque, de fato a humanidade cresce, mas infelizmente a terra não cresce juntos.

Conclusão: as discussões muitas vezes conduzidas sobre se Malthus esta(va) certo ou não, ao respeito a sua teoria da população, não fazem sentido. Nessas discussões geralmente apenas olham para os aspectos demográficos, econômicos e alimentares, então antropocêntricas. Mas o impacto ecológico é, em geral, totalmente ignorado. O mundo já está superpovoado. Estamos já destruindo a natureza. Apesar dos esforços bem-intencionados de ambientalistas. Porque também as atuais reservas naturais, criadas por muitos governos, vão finalmente ter que pagar o pato por causa do galopante crescimento da população humana. No futuro, com muita sorte, seria apenas ilhas em vastas áreas agrícolas globais com aglomerações urbanas. Como eu já disse: todo homem precisa de um pedaço de terra. Proteção da natureza, portanto, só pode ser eficaz se for acompanhada pela propagação de uma pequena família de até dois filhos, como limite necessário. E claro, preferência de forma voluntária, mas senão através de medidas estimulantes dos governos. Isso também é a melhor forma de ajudar no desenvolvimento que os países ricos podem proporcionar aos países pobres. A China é atualmente o único país que reconheceu a gravidade da situação anos atrás. Agora falta o resto, inclusivo o Brasil.

Albert Jansen

segunda-feira, 14 de janeiro de 2013

Ecologische Overbevolking


De wereld is nu al gigantisch overbevolkt met mensen. En dan bedoel ik dat niet in de eerste plaats omdat er nu al mensen sterven van de honger en dat dat in de toekomst alleen maar erger zal zijn (hoewel dat tijdelijk zou kunnen worden vertraagd als we wat minder voedsel zouden verspillen o.a. door middel van een betere infrastructuur). Ook bedoel ik dat niet met betrekking tot het steeds schaarser worden van de grondstoffen totdat ze een keer opraken (we kunnen tegen die tijd genoeg duurzame alternatieve oplossingen bedenken).

Nee. Ik bedoel primair dat onze planeet nú al, ecologisch gezien, enorm overbevolkt is met mensen. Van onze soort bestaan veel te veel exemplaren, wanneer je hem vergelijkt met de hoeveelheid leden van andere zoogdierspecies van ons formaat. Van geen enkele andere lid der mammalia van gemiddelde lichamelijke omvang hebben er ooit in de evolutionaire geschiedenis zoveel stuks tegelijkertijd geleefd als van de onze. Kijk naar de andere primaten. Nooit hebben zij per soort in een hoeveelheid van honderd miljoen onze aarde bevolkt, laat staan één miljard. En tegenwoordig worden ze grotendeels met uitsterven bedreigd. Onze mensaapverwanten zijn zelfs nog slechter af. En zo is het gesteld met veel huidige grote soorten. Welke van hen haalt de tien miljoen stuks? Volgens mij geen enkele. Velen bestaan slechts uit enkele tienduizenden exemplaren. Slechts sommigen hebben meer dan één miljoen leden.

Van Homo sapiens lopen er meer dan zeven miljard rond! Dat is dus niet alleen belachelijk veel in verhouding tot alle andere vergelijkbare zoogdiergroepen. Nee, het is veel erger. Zijn existentie verdringt, enkel en alleen al door aantal en manier van leven, alle andere dier- en plantensoorten op onze planeet en zorgt daarnaast wellicht nog voor het broeikaseffect. Uiteraard kan zijn aantal nog een tijdlang toenemen, zonder dat hij honger lijdt. Ten eerste dus door nauwelijks voedsel meer te verspillen en daarna door alle nog bestaande ongerepte natuur te verwoesten en geschikt te maken voor landbouwgrond. Want elk mens heeft voor zijn bestaan een stukje aarde nodig (voor voedselverbouwing, huisvesting, infrastructuur etc.). En die kan hij alleen verkrijgen door dat stukje van de nog resterende andere soorten af te pikken. Want die kunnen nu eenmaal toch niets tegen de mens beginnen. En natuurlijk kan onze soort in de toekomst zijn behoefte aan energie leren matigen en overgaan tot duurzamere vormen ervan. Kortom, de mens zou het wellicht een aardige tijd, met veel meer leden dan de huidige zeven miljard, kunnen uithouden; mét energie en zónder honger. Maar waarschijnlijk wel zwetend in een warmer atmosfeer.

Maar in wat voor een wereld? In een wereld die praktisch ontdaan is van alle natuur! Willen we dat? Willen we leven zonder bossen, oerwouden of jungles? Willen we een vernietiging van alle nog overgebleven natuurlijke flora en fauna? Willen we een einde aan de biodiversiteit? Zijn we zo egoïstisch en onnozel? En als alle grond tenslotte omgeploegd en geëxploiteerd is en de mens nog steeds in aantal blijft toenemen. Wat dan? Dan zal de honger uiteindelijk toch toeslaan. Want de mensheid groeit weliswaar, maar de aarde groeit helaas niet mee.

Conclusie: de vaak gevoerde discussies over of Malthus gelijk had/heeft of niet, wat zijn bevolkingstheorie betreft, zijn zinloos. In deze discussies wordt doorgaans alleen maar gekeken naar demografische, economische en voedselvoorzienende, oftewel antropocentrische aspecten. Maar aan de ecologische gevolgen wordt, over het algemeen, totaal voorbijgegaan. De wereld is nú al overbevolkt. We maken nú al de natuur kapot. En dat ondanks de goedbedoelde activiteiten van milieu- en natuurbeschermers. Want ook de huidige, door vele regeringen ingestelde, natuurreservaten zullen het uiteindelijk moeten ontgelden door de ongebreidelde menselijke bevolkingsaanwas. Het zullen in de toekomst, met veel geluk, nog slechts eilandjes in uitgestrekte mondiale landbouwgebieden met stedelijke agglomeraties zijn. Zoals ik al zei: ieder mens heeft een lapje grond nodig. Natuurbescherming kan dus alleen effectief zijn als dat samengaat met het propageren van een klein gezin van maximaal twee kinderen als noodzakelijke grens. Natuurlijk het liefst op vrijwillig basis en anders met behulp van stimulerende regeringsmaatregelen. Dat is ook meteen de beste vorm van ontwikkelingshulp die de rijke landen de arme landen kunnen bieden. China is op dit moment het enige land dat de ernst van de situatie jaren geleden al heeft ingezien. Nu de rest nog.

Albert Jansen

domingo, 13 de janeiro de 2013

Mijn dichtbundels, Meus livros de poemas


Van alles en nog wat

Dichtbundel uitgave 1981

_____________________________________________________

Een verlangen naar vrijheid en gelijkwaardigheid

Dichtbundel uitgave 1982

_____________________________________________________

'...Reiziger, filosoof &... minnaar...'

Dichtbundel uitgave 1983